Tradycje spółdzielczości bankowej w Polsce mają już blisko 145 lat. Sięgają roku 1861, kiedy to założone zostało Towarzystwo Pożyczkowe dla Przemysłowców m. Poznania, uważane dzisiaj za pierwszą polską spółdzielnię oszczędnościowo-kredytową. Do najstarszych spółdzielni należą założone w rok później Towarzystwa Pożyczkowe w Brodnicy i Golubiu, działające obecnie jako banki spółdzielcze.
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu suwerenności polskie społeczeństwo stanęło przed trudnymi problemami odbudowy kraju i przyspieszenia procesów scalania poszczególnych regionów, należących przez blisko 150 lat do różnych organizmów politycznych i gospodarczych państw zaborczych. Na bazie ustawy o spółdzielniach, uchwalonej 29 października 1920 roku przez Sejm RP, rozpoczął się wieloletni proces ujednolicania zasad i form działania spółdzielczości oraz organizowania nowych kas spółdzielczych, zwanych powszechnie kasami Stefczyka. Proces szybkiego rozwoju spółdzielczości bankowej widoczny był szczególnie po roku 1924, a wiec po wprowadzeniu przez Ministra Skarbu Władysława Grabskiego nowej waluty - złotego, która zastąpiła markę polską.
Tego okresu sięgają tradycje spółdzielczości oszczędnościowo-pożyczkowej regionu mińskiego, kiedy to powstały pierwsze na tym terenie „Kasy Stefczyka z nieograniczoną odpowiedzialnością udziałami" w Mińsku Mazowieckim i Gliniance. Jednak działalność tych kas pozostaje nieudokumentowana. O ich istnieniu i działaniu wiadomo jedynie z przekazów ustnych, których adresatami byli powojenni działacze spółdzielczości, organizujący na tym terenie na nowo spółdzielczość oszczędnościowo-pożyczkową po II wojnie światowej.
Nie zachowały się także żadne dokumenty świadczące o istnieniu i działalności mińskiej Kasy Stefczyka w okresie II wojny światowej. Nie ma też żadnych dokumentów z reaktywowania kasy w pierwszych latach po wyzwoleniu. Jedynym dokumentem z tego okresu jest dokument z 1947 roku świadczący o rejestracji Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowej w Mińsku Mazowieckim przez Sąd Powiatowy dla Warszawy Pragi. Dowodzi on tego, że spółdzielczość bankowa w Mińsku reaktywowała swoją działalność zaraz po wojnie.
Dalsze jej losy były podobne do losów innych tego typu kas spółdzielczych w kraju. Zadecydował o nich w dużej mierze wydany 25 października 1948 roku dekret o reformie bankowej, mocą którego dostosowano cały system bankowy do gospodarki scentralizowanej, socjalistycznej. Spółdzielczość bankową umieszczono organizacyjnie w aparacie państwowym, to jest w Banku Rolnym i ograniczono dotychczas funkcjonujące kompetencje samorządowe wszystkich istniejących w nowych granicach państwa polskiego 1016 spółdzielni oszczędnościowo-pożyczkowych, w tym także Gminnej Kasie Spółdzielczej działającej w Mińsku Mazowieckim.
Istotne zmiany w działalności mińskiej kasy zaszły w roku 1954. Wtedy to Walne Zgromadzenia członków Gminnych Kas Spółdzielczych w Gliniance, Jakubowie i Siennicy, podjęły uchwały o połączeniu się z Gminną Kasą Spółdzielczą w Mińsku Mazowieckim.
Kolejne istotne zmiany w działalności mińskiej Gminnej Kasy Spółdzielczej dokonały się w roku 1956. Na Walnym Zgromadzeniu członków Gminnej Kasy Spółdzielczej w Mińsku Mazowieckim w 1956 roku dokonano istotnych zmian narzuconych odgórnymi zarządzeniami. Przemianowano dotychczasową Gminną Kasę Spółdzielczą na Kasę Spółdzielczą w Mińsku Mazowieckim. Jej rola znacznie wzrosła, gdyż nowy statut wprowadzał możliwość gromadzenia środków pieniężnych i oszczędności na własny rachunek i z tych środków udzielanie pożyczek członkom na cele nieprodukcyjne. Wraz ze wzrostem roli i znaczenia Kasy, wzrosła także liczba jej członków. W 1953 roku Kasa Spółdzielcza w Mińsku liczyła 1003 członków, w dwa lata później, po przejęciu kas w Gliniance, Jakubowie i Siennicy, było ich już 2096. Na początku roku 1957 Kasa Spółdzielcza w Mińsku liczyła już prawie trzy tysiące członków i obsługiwała 21 Gromadzkich Rad Narodowych w powiecie mińskim oraz miasto Mińsk Mazowiecki. Posiadała centralę w Mińsku Mazowieckim i cztery stałe punkty kasowe w Jakubowie, Gliniance, Siennicy i Dębem Wielkim.
Rozwój zakresu działalności Kasy Spółdzielczej w Mińsku Mazowieckim, a tym samym zatrudnianie coraz większej liczby pracowników mogących sprostać zwiększonym zadaniom, zmusiły jej władze do poszukiwania lepszych warunków lokalowych, do podjęcia starań o budowę własnego budynku. Walne Zgromadzenie Kasy, które odbyło się 23 marca 1958 roku, podjęło decyzję o przystąpieniu do sporządzenia dokumentacji pod budowę nowej, własnej siedziby, na otrzymanej w centrum miasta działce przy ul. Świerczewskiego 6. Plac ten został przekazany bankowi w użytkowanie wieczyste aktem notarialnym przez Naczelnika Miasta Mińsk Mazowiecki. Budowę nowego obiektu rozpoczęto w roku 1959. Uroczyste otwarcie nowego budynku nastąpiło w roku 1962. W nowym budynku diametralnie poprawiły się warunki pracy załogi oraz obsługi oszczędnościowo-rozliczeniowej jej członków, mieszkańców Mińska i okolicznych wsi. W dalszych latach Kasa rozwijała się intensywnie. Świadcząc szeroki i złożony rodzaj usług finansowo-księgowych, nie zatraciła jednak charakteru społecznego i spółdzielczego działania. Na wiejskich zebraniach członkowskich i walnych zebraniach przedstawicieli członkowie zarządu wsłuchiwali się w uwagi i wnioski, które pomagały w dalszej prawidłowej pracy Kasy, o czy świadczy fakt, że od 1953 roku nie zanotowano strat w jej działalności.
W kwietniu 1960 roku weszła w życie ustawa o prawie bankowym, która uprawniła kasy spółdzielcze do używania nazwy „bank" z dodatkiem „spółdzielczy" lub „ludowy". Walne Zebranie Przedstawicieli w 1967 podjęło uchwałę o zmianie nazwy Kasy Spółdzielczej na Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim, który do dzisiaj występuje pod tą nazwą.
Przełomowym okresem dla bankowości spółdzielczej w Polsce była ustawa z 12 czerwca 1975 roku o Prawie bankowym. Na jej podstawie spółdzielnie oszczędnościowo-pożyczkowe zobligowane zostały do używania jednej wspólnej nazwy - „bank spółdzielczy" oraz do zrzeszenia się w państwowo-spółdzielczym Banku Gospodarki Żywnościowej, powstałym 1 lipca 1975 roku w wyniku ustawowego połączenia Centralnego Związku Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowych i Banku Rolnego, w którym 54 proc. udziałów posiadał Skarb Państwa, a 46 proc. banki spółdzielcze. BGŻ pełnił wobec banków spółdzielczych funkcję centrali finansowej i funkcję centralnego związku spółdzielczego. Powstanie BGŻ zbiegło się z nowym podziałem administracyjnym kraju i powstaniem 49 województw. Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim od lipca 1975 roku znalazł się w nowym województwie siedleckim i podlegał powstałemu w Siedlcach Oddziałowi Wojewódzkiemu Banku Gospodarki Żywnościowej. Nadal jednak stanowił odrębną jednostkę posiadającą osobowość prawną, samorządny i samodzielny, choć w ograniczonym zakresie charakter, o większym zakresie usług pieniężnych.
W roku 1982 sejm uchwalił dwie ważne ustawy: Prawo bankowe (26 lutego 1982 r.) i Prawo spółdzielcze (16 września 1982 r.), które przywróciły podstawowe zasady samorządnego działania banków spółdzielczych i BGŻ. Nadal jednak BGŻ pozostał centralą organizacyjną, finansową i rewizyjną banków spółdzielczych. Wykonywał nadal funkcję centralnego związku spółdzielczego dla funkcjonujących w latach osiemdziesiątych w Polsce ponad 1650 banków spółdzielczych. Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim był jednym z nich.
Zapoczątkowana w latach 1989/1990 reforma systemu społeczno-gospodarczego i politycznego w Polsce spowodowała również zmiany w strukturze bankowej. Ustawa Prawo bankowe z 31 stycznia 1989 roku objęła także bankowość spółdzielczą. Ustawa zwiększyła autonomię poszczególnych banków i umożliwiła im poszerzenie zakresu i przedmiotu działania. Następnie na mocy ustawy o zmianach w organizacji i działalności spółdzielczości z 20 stycznia 1990 roku Bank Gospodarki Żywnościowej utracił funkcje centralnego związku spółdzielczego, uprawniające do wykonywania lustracji wobec istniejących wtedy 1663 banków spółdzielczych. Ustawa ta sprawiła, że stosunki BGŻ z bankami spółdzielczymi oparte zostały na dobrowolnych umowach o wzajemnej współpracy. Takie umowy podpisało z BGŻ 1576 banków spółdzielczych, w tym także Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim.
W roku 1997 Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim przyłączył banki: w Kołbieli, Stanisławowie i Latowiczu, w 1998r - Bank Spółdzielczy w Siennicy a w 2010r. - Bank Spółdzielczy w Dobrem. W ten sposób Bank w Mińsku Mazowieckim nie tylko powiększył teren działania, wzmocnił się organizacyjnie i kapitałowo, ale przede wszystkim uchronił kilka małych banków spółdzielczych przed upadłością lub przejęciem przez banki komercyjne. Spółdzielczy dorobek pozostał nadal w rękach spółdzielców, a przejęte banki zaczęły dobrze pracować, zarabiając nie tylko na siebie, ale także na rzecz całego Banku.
Przypadający w roku 1999 jubileusz 75-lecia istnienia Banku - Bank uczcił dobrymi wynikami. Uroczystości z okazji 75-lecia były okazją do świętowania sukcesów, wręczania nagród i wyróżnień. Za dotychczasowy dorobek i osiągane wyniki w obsłudze kredytowej wsi i rolnictwa otrzymał od Zarządu BGŻ honorową statuetkę, a od Krajowej Rady Spółdzielczej odznakę „Za zasługi dla spółdzielczości". Były też dyplomy od Lubelskiego Banku Regionalnego oraz podziękowania od instytucji z terenu Mińska Mazowieckiego i całego powiatu. Najlepsi pracownicy Banku otrzymali odznaki „Za zasługi dla spółdzielczości bankowej", a wieloletni działacze samorządowi, ważniejsi klienci i goście uroczystości pamiątkowy „Medal 75-lecia Banku Spółdzielczego w Mińsku Mazowieckim".
Po uroczystościach jubileuszowych miński Bank nie spoczął na laurach. Dalej kontynuował przyspieszony i sukcesywny rozwój, osiągał kolejne sukcesy. W 2000 roku otrzymał dyplom w konkursie „Wyróżniający się bank spółdzielczy".
Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim dobrą obsługą i stałą troską o klientów stara się być przykładem dobrego, solidnego, polskiego banku, poprzez unowocześnianie swoich placówek, dba o dobry wizerunek w lokalnym środowisku. Po remontach i odnowieniu oddziałów, rozbudował i zmodernizował także budynek Centrali w Mińsku Mazowieckim. W październiku 2002 roku nastąpiło jego uroczyste otwarcie.
Przez cały okres swojej działalności Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim osiągał bardzo dobre wyniki finansowe. W rankingu „Najlepsze banki spółdzielcze w 2004 roku", ogłoszonym przez Gazetę Bankową i miesięcznik Bank i Rolnictwo, Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim zajął 23 miejsce wśród 600 banków spółdzielczych działających w kraju.
Za uzyskane dobre wyniki i efektywność działania w 2007r., Bank otrzymał Certyfikat poświadczający, że Bank Spółdzielczy w Mińsku Mazowieckim został zaliczony do 100 najlepszych banków spółdzielczych w Polsce oraz otrzymał tytuł Lidera Zrzeszenia Banku Polskiej Spółdzielczości S.A., potwierdzony statuetką i dyplomem.
Bank nadal się rozwija. W realizowanej obecnie strategii zrównoważonego rozwoju Banku szczególnie wielką wagę przywiązuje się do zapewnienia bezpieczeństwa finansowego. Rozważne zarządzanie ryzykiem zapewnia stabilny rozwój banku i osiąganie zaplanowanych wyników finansowych. Misją Banku jest trwałe umacnianie pozycji na rynku lokalnym poprzez stworzenie profesjonalnej i kompleksowej oferty produktów bankowych, skierowanej do klientów indywidualnych, instytucjonalnych i samorządowych oraz stymulowanie rozwoju środowiska.
Bank systematycznie dąży do tego, by być bankiem nowoczesnym, a jednocześnie takim, w którym klient czuje się dobrze, gdzie spotyka się z życzliwością, fachową i szybką obsługą, bankiem, o którym mówi się po prostu „to jest mój bank".
Zapraszamy
